Liburuaren izenburua: nire aita ikusezina da.

Idazlea: Julen Gabiria.

Marrazkiak: Patxi Gallego.

Orrialdeak: 207

Laburpena: Elene 11 urte ditu eta nobio makar bat du. Nobioak, biolina jotzen du eta Igor du izena. Gurasoekin bizi da eta ez du anairik ez arrebarik gustuko. Beraz ez ditu nahi. Elenek esaten du hiru pertsona familia batean perfektua dela. Zehazki, hiru zenbaki magikoa dela esaten duelako. Adibidez, hiru mosketariak, hiru txerrikumeak, Hiru Erregeen Mahia... Eleneri gehiegi gustatzen zaizkio pelikulak eta karate klase batzuetara apuntatu da. Zazpi hilabete daramatza klase haietan eta dagoeneko gerriko beltza dauka.

Egun batean, gurasoek, Errioxako herri txiki batera eraman zuten Elene. Han, beraientzako ona zen berri bat kontatzera eraman zuten. Berri hura, Elenerentzako ez zen batere ona izan. Anai bat edukiko zela zen berria. Errioxako eleiza baten aurrean zeuden berria kontatzen eta Eleneren aitak, eleiza gainean zegoen zikoinen kabiari señalatu zuen. Amak urduri, mutil bat izango zela esan zion. Etxera heldu zen umea Xabat izenarekin. Ama lanera joan behar zen. Orduan, aita, Elene eta Xabat, kalera irten ziren. Bat-batean, etxetik atera bezain laster, aita ikusezin bihurtu zen. Inork ez zion ikusten, bakarrik Elene eta Xabat. 

Azkenean, konponketa batzuekin aita ez zen ikusezina. Konponketa oso arraroa izan zen. Aitak eta Xabatek gau txarra izan zuten eta horregatik parkera joandakoan, bankuan eseri ziren. Xabat eta aita lo seku geratu ziren. Eta esnatzerakoan, ez zen ikusezina.